Polichlorek winylu PCW jest obecny z nami od 1835 roku, kiedy to został otrzymany w postaci białego proszku przez francuskiego chemika i fizyka Henriego-Victora Regnault`a. Początkowo świat nauki nie do końca wiedział, czym jest otrzymany polichlorek winylu PCW, jakie ma właściwości i do czego w związku z tym może być wykorzystywany. Ta niewiedza doprowadziła do sytuacji, w której tworzywo zostało zapomniane na dość długą chwilę, bo aż do 1912 roku. Wówczas niemiecki chemik dr Fritz Klatte opatentował metodę wytwarzania żywic ze związków winylowych. Otrzymane przez niego tworzywo PVC charakteryzowało się bardzo dobrymi właściwościami termoplastycznymi oraz odpornością na szereg rozpuszczalników. To okazało się jednak niewystarczające, żeby przebojem wedrzeć się na ówczesny rynek i polichlorek winylu znowu odszedł w zapomnienie. Momentem przełomowym w jego historii były lata 30. XX wieku, kiedy W. L. Semon otrzymał plastyfikowany polichlorek winylu. Od tamtego czasu PVC jest jednym z najbardziej popularnych tworzyw syntetycznych stosowanych praktycznie we wszystkich gałęziach gospodarki.
PCV, PVC czy PCW? Jak z tą nazwą?!
W Polsce przywykliśmy kupować okna z PCV lub ewentualnie PCW, przy czym ten drugi skrót brzmi trochę obco i każe się zastanawiać nad tym, czy tworzywo, z którego zostały wyprodukowane nasze nowe okna ma takie same właściwości jak PCV. Tymczasem...
Poszukując okien, rur czy płyt z polichlorku winylu powinniśmy się posługiwać skrótem PVC lub PWC, a nie PCV. Dlaczego? Skrót „PCV” jest całkowicie niepoprawny i w żadnym sensie nie funkcjonuje w nazewnictwie międzynarodowym. Wyroby z polichlorku winylu oznacza się PVC (od angielskiej nazwy Poli Vinyl Chloride) lub PCW (od polskiej nazwy polichlorek winylu). Popularna nazwa „PCV” to najprawdopodobniej nieopatrzne przekształcenie angielskiego skrótu, które z jakiś względów w świadomości polskich konsumentów zakotwiczyło się właśnie tak, a nie jako poprawny angielski skrót PVC. Popularność skrótu PCV jest tak duża, że rzesza producentów oferujących wyroby z polichlorku winylu, przede wszystkim stolarkę okienną i drzwiową oraz rury celowo używa niepoprawnej nazwy, żeby nie wprowadzać potencjalnych klientów w błąd. W konsekwencji, niezależnie od tego jaką nazwę wpiszemy w okno wyszukiwarki internetowej lub podamy w rozmowie z przedstawicielem firmy najprawdopodobniej uzyskamy ofertę na te same wyroby i produkty wykonane z polichlorku winylu PWC. W zależności do zastosowań różnić się one mogą rodzajem PVC. Obecnie stosuje się bowiem dwa PVC-U (nieplastyfikowany twardy polichlorek winylu) oraz PVC-P (plastyfikowana miękka odmiana tworzywa).